Flessenschieten

Met een jachtgeweer pogen de schutters over een afstand van 40 tot 58 meter flessen kapot te schieten. De bodem van de aan de hals opgehangen fles moet er volledig afgeschoten worden met één schot. Het flessenschieten bestaat uit twee onderdelen: het schieten op de stilhangende fles en het schieten op de zwaaiende fles. In die laatste discipline wordt de opgehangen fles van op een vast punt losgelaten, zodat ze heen en weer zwiert.

Het flessenschieten is net als het duurdere kleischieten geëvolueerd vanuit het duifschieten toen het gebruik van levende duiven verboden werd. Sinds 2007, als gevolg van de verstrengde wapenwet, moeten alle flessenschutters over een sportschutterslicentie beschikken.

Sinds 1972 organiseert de Belgische Flessenschutters Bond - Vlaanderen de wedstrijden van het Flessenschieten. Naast het organiseren van wedstrijden kunnen leden via hen hun sportschutterslicentie bij Vlas aanvragen.

Flessenschieten wordt ook beoefend met een luchtkarabijn. De schietafstand bedraagt dan 18 meter en er is enkel het onderdeel ‘stilhangende fles’. Ook hier krijgt elke schutter één kogel per fles. Wie er niet in slaagt de bodem er uit te laten vallen, is uitgeschakeld. Een luchtkarabijn is geen vuurwapen. Er is dus geen sportschutterslicentie nodig. Hierdoor kunnen ook jongeren, onder begeleiding, veilig met een wapen leren omgaan en kennis maken met het flessenschieten.

Zoek een club Sluit je club aan

Terug naar overzicht