Lifetime sporter

Julien Lecouhier, levenslang schutter en veelvuldig sire

Julien Lecouhier uit Oostkamp kan zichzelf een life time sporter noemen. Julien is in 1913 geboren en wordt dus binnenkort 96 jaar. Vijf jaar geleden vierde hij dat hij 70 jaar wipschutter was. Trend trok met plezier naar Oostkamp voor een interview met deze rasechte schutter.

Trend: Wanneer ben je begonnen met het boogschieten?

Julien; Ik ben in 1933 begonnen met de grote mannen. Vroeger mocht je nog niet zomaar schieten. Het boogschieten was toen eerder iets voor dokters, notarissen... Een kameraad van mij was pijlenraper en zo ben ik met de schuttersport in contact gekomen. Ik was de jongste van 12 kinderen. Mijn broer, die slager was, was aangesloten bij een boogschuttersgilde. Hij is gestorven bij een werkongeval. Hoewel ik zelf timmerman was, nam ik op vraag van mijn ouders de slagerij over en ook zijn plaats in de gilde. Mijn vader was ook schutter. Er waren toen zeven schutters in de familie. Ook mijn moeder heeft nog geschoten, toen ze nog in Zillebeke (bij Ieper) woonde. Mijn zoon is sinds enkele jaren ook schutter, maar verder schiet er niemand van de familie.

Trend: Ik zie hier foto's en trofeeën hangen. Het lijkt alsof je wel heel veel gewonnen hebt?

Julien; Ja, ik was een goede schutter. Ik ben jaren na elkaar sire geweest. Ik heb ook meegedaan aan keizerschietingen en zo. Ik ging nooit ver weg van huis, dus aan grotere kampioenschappen nam ik niet deel. Via de schietingen heb ik glazen, borden, zilveren lepels en vorken en dergelijke gewonnen. Ik heb een heel servies bij elkaar geschoten. Vroeger kreeg je punten per schieting en met je punten kon je dan iets gaan uitkiezen in een winkel. Ook kandelaars en sierborden heb ik gewonnen. Omdat ik slager was, kwam ik soms te laat op een schieting en toen de andere schutters me dan zagen aankomen, kregen ze al schrik, omdat ik zo goed was. Nu kan ik niet meer zo goed mee.

Trend: Je wordt in oktober 96 jaar. Wat doe je om zo gezond te blijven?

Julien: Ik zou het niet weten; gewoon gezapig leven, denk ik.

Trend: Je schiet niet met een steunstok, is daar een reden voor?

Julien: Ik heb een stok staan, dus de voorbereidingen zijn getroffen, maar ik heb hem nog niet gebruikt. Ik heb al gehoord dat met een steunstok schieten ook zeer moeilijk is, maar zelf heb ik het dus nog niet geprobeerd. Ik vind het leuk dat ik hem nog niet nodig heb. Ik schiet wel met een zeer goede boog. Het is een boog die je kunt aanpassen en bij mij staat hij zeer licht. Vroeger schoten we nog met houten bogen, later met stalen bogen, maar nu is er de katrolboog. Ik voel het wel als ik geschoten heb, 's anderdaags heb ik dan meestal pijn aan mijn schouder van het opspannen. Ik weet niet of ik het nog lang zal kunnen doen.

Trend: Heb je nog andere sporten gedaan of welke doe je nog?

Julien: Ik schoot vroeger in drie clubs, in Hertsberge, Oostkamp en Sint-Andries, maar nu ga ik niet meer naar Hertsberge. Ik ga op maandag en zaterdag schieten. In de winter schiet ik ook op de liggende persse. Ik heb ook nog dunne krulbol gedaan. Ook daar was ik goed in. Maar vroeger was dat met kleine bolletjes, nu zijn die zwaarder. En dan doe ik ook nog aan duivenmelken, maar met al die grote spelers kun je als kleine man niet meer mee. Winst en geld zijn te belangrijk geworden. Alles is elektronisch, het is te moeilijk. Maar ook met de duiven ging ik nooit ver van huis, ik blijf graag in mijn streek. Ik denk wel dat dit mijn laatste jaar zijn, het wordt te moeilijk.

Trend: We wensen u in elk geval nog veel plezier met het schieten!

AD

Foto's VlaS/ Staande wip/ Julien 96 2008: Julien spant nog steeds met gemak de boog op

Met de steun van: