Sint-Kruis, najaar 2018 – De leuke, actieve en innovatieve VlaS-animaties zijn ondertussen goed gekend in het animatiewereldje. Wat begon met de Festivalwip en later werd uitgebreid met het Steekspel en de Tegentrek, groeit nu verder uit tot een volwaardig animatieaanbod. Nieuwste paradepaardjes in deze stal zijn Leukraak en de Terugworp. Met deze animaties wil VlaS aantonen dat traditionele sporten ook op een eigentijdse manier kunnen beleefd worden, door jong en oud. Het zijn kennismakingsmodellen waarbij het spelplezier primeert. Wie de microbe via deze animaties te pakken krijgt, kan zich nadien verder verdiepen in de echte sportdiscipline.

“Wie kroont zich tot beste katapultschutter met Leukraak?“

Blankenberge, zaterdag 20 oktober 2018. VBFlw organiseerde een plechtige uitreiking van de diploma’s Initiator Wipschieten. Sport Vlaanderen Blankenberge stelde hiervoor hun lokaal ter beschikking. Na een inleidende speech door Eric Wittevrongel, al jarenlang de voortrekker van de cursussen boogschieten, sprak ook Chris Van Esbroeck enkele dankwoorden. Tenslotte werden de diploma’s één voor één uitgereikt met ook felicitaties van docent Guido Maes. Deze drie aanwezige docenten mogen ook wel eens in de kijker gezet worden. Alle drie beschikken ze over ontzettend veel schutterservaring en zijn tegelijk ook auteur van de cursusteksten. De cursisten hebben ongetwijfeld heel wat van hun ervaring kunnen meepikken tijdens de theorielessen in Blankenberge en de praktijksessies in Bredene (dank aan gastheer Gerard Plaetinck van Bredene Sint Sebastiaan). Ook vanwege VlaS proficiat aan de negen geslaagden met een gemiddelde leeftijd van 36 jaar:

Jeroen Vercruysse (42, Roeselare Sint Sebastiaan)

Jo Wastyn (44, Sint Sebastiaan Ichtegem)

Bjorn Yde (36, Sint Sebastiaan Ichtegem)

Jürgen De Maere (43, Eernegem Sint Sebastiaan)

Nathalie Aelbrecht (23, ’t Schuurke Mollem)

Philippe Balliu (49, Eernegem Sint Sebastiaan)

Ronny Deneef (44, Baardegem Vonckisten)

Sharon Balliu (20, Eernegem Sint Sebastiaan)

Dennis Van Esbroeck (27, Heist aan Zee Duinengalm)

(HC)

Zondag 21 oktober 2018, Ertvelde – Voor de short mat bowlers was het vandaag terug een hoogdag. Ze konden strijden voor de Belgische titel Pairs in de sporthal van Ertvelde. Om tien uur werden de voorrondes gestart. Maar daarvoor was de lokale club al vroeg uit de veren in de weer, want alle matten moesten nog uitgerold worden. En dit zijn geen matjes die aan je voordeur liggen. Je hebt al snel enkele helpers nodig om zo’n mat uit te rollen of op te rollen. In de namiddag ging ik eens een kijkje nemen, want short mat bowls had ik nog nooit van dichtbij meegemaakt. Het was er een gezellige drukte, want de laatste wedstrijden van de voorronden werden dan afgewerkt. In totaal waren er 34 duo koppels ingeschreven en dit uit twaalf verschillende clubs. Lembeke was het sterkst vertegenwoordigd met maar liefst negen pairs.

“Als de bowls geen winnaar aanduiden, dan moet de scheidsrechter de beslissing nemen.”

Zaterdag 1 september 2018, Sint-Lauriens – Ongeveer een 80-tal bolders hadden zich op het domein van de Verenigde Buitenbolders aangemeld voor het Kampioenschap krulbollen. 

Na een namiddag bollen bleven er drie ploegen over voor de titel. Mieke Millecam, André Rogge & Luc Beekaert mocht in de halve finale rusten. Rudy Tourny, Luc Dauw en Yorben Van Vooren hadden de halve finale met zeven-negen gewonnen. En in de finale bleken ze toch een maatje te sterk voor Mieke en haar team. Rudy bolde een sterke partij, Luc en Yorben gaven een demonstratie van bol- en schietwerk. Mieke, André en Luc botsten op een ploeg waar weinig tegen te beginnen was, wat geen schande was. Eindstand vier-negen.

(CV op basis verslag Annie Dhooghe)

November 2018, Brugge – In een vorig nummer hebben we al iets geschreven over clubs die een hele nieuwe accommodatie mogen of kunnen bouwen om hun geliefkoosde sport te beoefenen. Ook in Neerpelt hadden twee clubs dit geluk. Het was eigenlijk de Schepen van Sport, mevr. Leen Gielen, die de bal aan het rollen heeft gebracht en gehouden.

Na een bezoekje aan de doelschuttersclub “Oude Stam” was ze onder de indruk van de rijke geschiedenis, de kast met oude trofeeën. Maar ze stelde ook vast dat het gebouw écht versleten was en ook wel te oud was om er deftig te kunnen sporten.

Terzelfdertijd had de lokale petanqueclub ook heel wat kosten aan hun onderkomen. Beide clubs werden met elkaar in contact gebracht zodat de gemeente hun plannen konden voorleggen. Vooral bij de achterban zorgde het voorstel om een volledig nieuw gebouw te zetten voor beide clubs voor vragen en onzekerheid. Maar de gemeente liet de clubs hun tijd nemen om dit te laten bezinken. De twee clubs konden zich al snel vinden in deze win-win situatie, waardoor het project echt van start kon gaan. Het was lang wachten tot het nieuwe complex eindelijk klaar was voor gebruik. Zo heeft de petanque een gebouw zonder kosten en zitten de doelschutters op een volledige nieuwe locatie in een modern gebouw. De Schepen is trots op de realisatie van dit complex. Ze zegt: “Durven investeren in de nichesporten, je nek uitsteken voor de minder populaire sporten en deze duidelijk in kaart zetten, dat maakt me het meest trots. Want niet iedereen wil voetballen of naar een hockeyclub gaan.”

(CV verslag op basis artikel Petanquemagazine 2018/3)

“De officiële opening vond plaats op de nieuwe petanquebanen.”

“De doelschutters kunnen nu in een mooie moderne ruimte trainen.”

Nieuw beleid St. Andries St. Sebastiaan

De Koninklijke Handbooggilde Sint-Sebastiaan Sint-Andries (opgericht in 1833) heeft vorig jaar Geert Leys als nieuwe hoofdman ingewijd. Als zoon van wijlen Pieter Leys, die 40 jaar hoofdman bleef en de huidige accommodatie in de Koude Keuken realiseerde, is hij wellicht uit het goede hout gesneden. Dat blijkt reeds uit het ledenaantal dat sterk gestegen is. We bezochten de nieuwe hoofdman en stelden hem enkele vragen.

Je vader is overleden in 2009. Is dat de aanleiding geweest voor jou om terug actief lid te worden?

Vroeger was ik lid als jeugdschutter. Met een groepje van een tiental jongens schoten we regelmatig onder begeleiding van mijn vader. Soms schoten we tot onze vingers pijn deden en onze armen blauw zagen. Eens ik met de volwassenen meedeed, merkte ik dat het trage gebeuren mij niet kon boeien. Er was te veel wachttijd tussen twee schietbeurten. Daarna kwam ik lange tijd één keer per jaar naar de gilde. Na het overlijden van mijn vader werd mij gevraagd om hem als hoofdman op te volgen. Ik heb dat afgewezen want ik was niet eens echt lid en had daar ook geen tijd voor gezien mijn activiteit in de voetbalsport (Cercle Brugge).

‘Het ruime terras van de gilde Sint Sebastiaan Sint Andries, met zicht op de twee open wippen.’